Hoe dichtbij was promotie voor team 2?

Dichterbij kon niet. In een spannende wedstrijd tegen Taverzo2 viel de beslissing pas in de laatste wedstrijd in de vijfde set. En ja, helaas, Taverzo won uiteindelijk het dubbel.

Hoe kon het zo spannend worden?
Marco maakte meteen duidelijk, dat we niet kwamen om alleen maar een leuke middag te hebben. Aangemoedigd door o.a. Team1 en nog een flink aantal supporters, ging Marco vol voor de winst en zette hij Patrick Bruijne opzij. Sanne speelde daarna een geweldige wedstrijd in 55555 tegen Arjan Huiden, maar kon hem net niet laten Huilen. Om een kans te maken op winst voor ons, was er een verrassing nodig. Nou, die kwam. Jonah Kahn, die in de eredivisie 5 van zijn 6 wedstrijden won, werd in alweer een heel spannende wedstrijd door Melanie verslagen. In je nopjes met je nopjes, hè, Mel!

Toen was het aan Marco om de verrassing nog groter te maken. Enigszins belemmerd door een pijnlijke arm, kon hij zijn wedstrijd tegen Arjan niet winnend afsluiten. Maar wat een mooie rally’s waren er weer bij. Stand 2-2.

Melanie, in bloedvorm en dus bloedstollend om naar te kijken, speelde in 55555 tegen Patrick. Bloedstollend? Wat dacht je van een achterstand van 9-5 in de 5e set omzetten in 11-9 winst!,, Sanne moest tegen Jonah even schakelen om met name de lastige services niet te makkelijk of “netjes” te retourneren. Toen dat beter ging, pakte ze de derde set tegen Jonah. Maar ze kon niet voor nog een verrassing zorgen. Stand 3-3.

Sanne en Melanie gingen dubbelen tegen Ivan en Arjan. Ik verklapte hierboven al de uitslag: Pas in de vijfde set viel de beslissing. 11-7 voor Taverzo. En dus 4-3 verlies voor ons tweede, dat liet zien op eredivisieniveau mee te kunnen doen. Dat de vier spelers (John Uyleman was er natuurlijk ook) van het bestuur orchideeën kregen, als troost, was vanuit grote waardering. Of zoals een scheidsrechter tegen me na afloop zei:”Hiervoor wil je scheidsrechter zijn. Wat een sportieve, spannende wedstrijd en wat werd er goed gespeeld.”

Dat dat niet overdreven was, bevestigde Marcel Frijhoff-die er natuurlijk ook weer was- nog maar eens: “Ik heb heel wat wedstrijden gezien, wereldkampioenschappen en noem maar op. Dit was de mooiste.” Tja, en als hij dat zegt met zijn voortreffelijke geheugen, dan is dat gewoon zo.

MarcelN., steeds aan de telefoon met Joël die voor school moest leren, maar ook alles wilde volgen, zit vandaag bij Nootwheer met Joël en andere spelers: regiokampioenschappen. Tempo-Team, overal zichtbaar in tafeltennisland. Op een positieve manier en de eredivisie kan niet lang uitblijven, lijkt me.

En als iemand foto’s heeft. Fijn, als je ze me opstuurt, want dan zetten we die er nog bij. De film in mijn hoofd kan helaas niet worden geëxporteerd naar dit bericht.

Leen

      Dank je voor je foto’s, Melanie. De sfeer zat er goed in.

 

2 gedachten over “Hoe dichtbij was promotie voor team 2?

  1. Ik kon helaas niet , maar door dit mooie verslag had ik het gevoel er live bij te mogen zijn.

  2. Toch een beetje vrije interpretatie door de schrijver van dit bericht van mijn nabeschouwing pal na de wedstrijd, maar alla, in de euforie van het moment gaat wel eens wat nuance verloren.
    Voor de historisch onderlegden: qua spanning was het vergelijkbaar met de eredivisiefinale in 1992 Blaeuwe Werelt – Tempo-Team, helaas ging die toen ook nipt verloren. 🙁

Gesloten voor reacties.