Maandagochtend werden we weer overvallen door een nieuwe situatie op onze President Kennedylaan. De weg was afgesloten voor alle verkeer. De gemeente had ons daarover niet ingelicht, laat staan dat er overleg was geweest over wat dat voor ons en de school betekende. Ik heb toen onmiddellijk de eindverantwoordelijke van de gemeente (weer) gemaild om duidelijkheid te krijgen over deze nieuwe situatie. En uiteraard ook gevraagd of ik antwoord kon krijgen op mijn eerder gestuurde mail over beschikbaarheid parkeerplekken. Dat terzijde.
Alle berichten aan de gemeente deel ik met de conciërge van het Berlage, Dirk. Wie hem kent, weet dat het een topper is.
Wie naar de school moest of naar Tempo-Team moesten praten als Brugman (was een volksprediker uit de late middeleeuwen-educatief element; nuttig nu boeken onbetaalbaar worden) om de verkeersregelaar zo ver te krijgen, dat het hek opzij werd gezet. (Bettine kwam er vanochtend zelfs niet door, hoorde ik.) Onduidelijk was de situatie in de avond en het weekend: was de weg dan ook nog afgesloten?.
Dirk heeft vanochtend het krijgen van een gesprek geforceerd door over de stoep naar zijn school te gaan rijden. Dus kwamen ze achter hem aan en kon hij zijn en onze frustratie duidelijk maken. Dat leverde inderdaad een gesprek op. Uitkomst van dit gesprek met de eindverantwoordelijke van de gemeente:
- Een paar medewerkers van school mogen er door. Alle Tempo-Teamers mogen er door. Als er geen verkeersregelaar is, mag het hek open gezet worden en moet je het hek zodra je er door bent weer terug zetten.
De afsluiting duurt nog een paar weken en is nodig ivm met het weghalen van het asfalt. Er rijden vrachtwagens en er is zwaar materiaal dat heen en weer rijdt. - De weg is vanaf ongeveer 16.00 uur weer open en is ook in het weekend gewoon open.
Met dank aan Dirk, Leen
Dank voor jullie inzet Leen en Dirk. Wat een miscommunicatie van de gemeente.
Dank Leen, om te kunnen tafeltennissen moet er: i) gestuurd worden (waar informatiedeling en communicatie essentieel voor zijn); ii) zorgen dat we kunnen doen waarvoor we er zijn als vereniging (en school); en iii) op peil houden van goed huishouden.
Zo leren we van elkaar elke dag – en in deze ook de gemeente en diens medewerkers. Een dergelijke spiegel helpt elkaar koers te houden terwijl de mens van nature neigt te fladderen.
Gelukkig dat niet iedereen van onze mooie club daar dagelijks actief mee aan de slag moet. Wel goed om dit gezamenlijk te beseffen. Om een balletje te kunnen slaan komt veel bij kijken (als de oogkleppen afgaan zie je dat ook daadwerkelijk). Nu ook hekjes bedienen. Ik denk dat ik dit nog wel net red.
Dank voor jullie inzet. Waardeer ik dit omdat ik afhankelijk ben van auto jammer genoeg