Afgelopen vrijdagavond 16 november kwam ik na mijn werk op de fiets langs bij Tempo-Team, mijn eigen team speelde thuis en later zou ik ook bardienst gaan doen.

John Scott zie ik druk telefoneren en vraag hem wat er loos is. Hij kan geen derde man vinden voor het eerste team, dan moeten ze met z’n tweeën gaan en volgt er een boete van 100,- euro voor de club. Na enig nadenken gaf ik aan dat ik morgen wel mee wilde doen, ik kon wel en aangezien ik vaker op zaterdagen bij de landelijke wedstrijden kijk, dacht ik dan zie ik een aantal goede wedstrijden en heb ik zelf enkele trainingswedstrijden op hoog niveau in voorbereiding naar hopelijk het kampioenschap van ons 7e naar de eerste klasse.  De zaak was snel beklonken en zaterdagmorgen rond 11:30 uur melde ik mij op de club, de uitwedstrijd was zeker niet om de hoek, maar in the middle of nowhere in Groningen, Middelstum 30 km boven de stad Groningen, waar Tempo-Team 1 moest spelen tegen Klimaatgroep Stars 1, de nummer twee achter Tempo-Team op de ranglijst. Rita. de moeder van John. reed ons en zij was tussen de drie mannen een baken van rust en reed ons veilig in twee en half uur heen en weer terug. Hartelijk dank Rita, ook voor de gezelligheid en support.

Bij aankomst in Middelstum blijkt het dan al snel anders te gaan dan bij een afdelingswedstrijd: John gaf mij het wedstrijdtenue, ook hier kan je een boete voor krijgen als niet alle spelers in het hetzelfde tenue spelen. Eemsmondsport maakte ook nog wat interviews, zie: HIER.
Bij binnenkomst van de scheidsrechters gaven zij gelijk aan een batjescontrole te gaan uitvoeren,  e.e.a. wordt minutieus bekeken door de scheidsrechter, rubbers en of je niet met een hol of bol frame speelt of zo, hier was ik niet bang voor, omdat ik zoals bijna iedereen bij Tempo-Team speel met Racza-rubbers en een normaal Stiga-frame. Kortom deze horde genomen en batjes goedgekeurd. Vervolgens wedstrijdpassen inleveren bij de scheidsrechters voor het wedstrijdformulier. Scheidsrechters controleren of de tafel waterpas staat en het net de juiste hoogte heeft. John overlegt met ons over de opstelling, ik krijg de wat langzamere route als nummer Y.

Ik vraag nog even aan de scheidsrechters waar ik op moet letten: handdoeken niet bij de tafel maar in de bakken (als gewoontedier vergeet je dat dus een aantal keer) en drinken achter de omheiningen van het speelveld. Na het inspelen begint de wedstrijd exact om 16.00 uur, een veertigtal supporters in de zaal. Mark wint in een knappe 4-setter van Peter Verwey. Dan mag ik opdraven tegen Pim van Schaik, een jeugdig talent, ik kom nog 1-0 in punten voor, vervolgens wordt mijn service afgekeurd wegens onvoldoende opgooien, wordt dus ook op gehandhaafd (daarna ging dat wel beter, maar hebben ze me ook wel een beetje gematst). Daarna ging hij volle bak en had ik weinig in te brengen (de Midstars trainer/coach Anne Vlieg, voormalig topspeler, zei achteraf dat hij dat genstrueerd had omdat jeugdspelers soms wat onzeker kunnen zijn).  Wel sloeg ik, tot hilariteit van de supporters in de zaal, een ace met een service waarvan ik achteraf ook niet meer weet hoe ik deze produceerde, maar wel goedgekeurd!?

John won in een goede partij van routinier Jan Tammenga. De dubbel was spannend maar draaide iets minder dan verwacht en ging krap verloren. Mooi is te zien dat John en Marc de coaching onderling op een goede manier doen. Vlak voor de pauze van 15 minuten won Mark in een mooie vijf setter met 13-11 van Pim van Schaik.  Vervolgens pakte John netjes de partij tegen Peter Verweij. Daarna nog tegen twee routiniers gespeeld, Jan Tammenga en Peter Verweij. Lekker gespeeld, ook flink wat ralleys en als ik een mooi punt scoorde kreeg ik als underdog ook nog wat bijval van het publiek en een vuvuzelaatje van Marc. John zette Pim van Schaik overtuigend, zijn goede service uitbuitend, op zijn bekende ontregelende manier, opzij. De Partij tussen Marc en Jan Tammenga was een ware thriller met kansen aan beide kanten, met twee laatste mazzelballen haalde Marc deze binnen in 5 sets.
Samenvattend was John het beste in vorm, Marc haalde met hard werken toch ook drie partijen binnen, er werd geïnspireerd gespeeld en stond er uiteindelijk een verdiende 4-6 score op het bord en gaat Tempo Team zich kwalificeren voor de promotiepoule.

Misschien een wat lang verhaal, maar het was dan ook een voor mij een nieuwe ervaring om daar zelf eens te staan, naast de spanning die bij wedstrijden horen  was er ook tijd voor humor en ontspanning (o.a. het vuvuzelaatje na elke gewonnen game).  Bedankt Rita en Tempo-Teammannen.
Op de weg terug ‘s avonds heb ik nog aardig wat bijgeleerd van John over house/techno- en hiphopcombinaties. De conussen van de luidsprekers overleefden maar net de keiharde bassen en zijn moeder moest ook nog haar aandacht op de weg houden…

Volgende week zaterdag speelt Tempo-Team 1 thuis tegen de routiniers van De Veluwe en kunnen het 2e en 3e team kampioen worden.  Een mooie gelegenheid om ze te gaan aanmoedigen.

Tot op de club.

Jan Snepvangers