Een Europa Cup-finale, maar daarna?

AMSTERDAM maart 1992 – Met de Europa Cup 2-finale op 13 juni van het vrouwenteam tegen het Duitse TSG Dulmen zet het eens zo vermaarde tafeltennisbolwerk TT Amsterdam een streep onder het hoofdstuk topsport. De speelsters en spelers van de club hebben een jaar lang de zon voor niets op laten gaan, maar volgend seizoen nemen zij zonder twijfel de wijk naar beter betaalde oorden.Een Europa Cup-zege van het trio Bettine Vriesekoop, Emily Noor en Gerdie Keen op 13 juni zou mogelijk de laatste strohalm kunnen vormen voor de club die nu al een jaar tevergeefs op zoek is naar een sponsor. Maar ondanks het succes dat die drie speelsters tot nu toe in Europees verband boekten, gelooft in Amsterdam bijna niemand meer in reële overlevingskansen. En dat is ook niet zo vreemd. Het bedrijfsleven heeft al een jaar lang alle verzoeken om financiele steun terzijde geschoven. Voor een Europa Cuppotje kon er bij wijze van uitzondering wel een paar knaken vanaf, maar dan had je het wel gehad. Als het om papiergeld ging, verdween de interesse terstond.

Het Europa Cup-succes van Vriesekoop, Noor en Keen staat derhalve haaks op het toekomstperspectief van de club. “Het ene jaar win je de Europa Cup, een jaar later ben je overleden” , zegt Bert van der Helm, de coach van de TT-vrouwen. De recordhouder van 25 nationale titels hoopt natuurlijk op een wonder, maar diep in zijn hart heeft hij zich al bij het onvermijdelijke neergelegd. “Te veel dingen zijn vaag. Er is geen sponsor, wat gaan de speelsters doen, noem maar op. Het heeft voor mij geen enkele zin om iets te regelen, want misschien regel ik wel iets helemaal voor niets” .

Zekerheid

Tot en met 13 juni is er in ieder geval nog de zekerheid van de Europa Cup-finale tegen Dulmen, de nummer een van de Duitse competitie. Met dat duel hoopt het TT-bestuur in ieder geval wat geld in de wacht te slepen. De verwachting is dat Dulmen de finale koopt, omdat de Duitse televisie doorgaans wel belangstelling heeft voor tafeltennis. En een integrale TV-uitzending levert Dulmen weer een flinke bron aan (sponsor)inkomsten op. Uiteraard wil TT Amsterdam ook iets uit de ruif meepikken. Maar hoeveel? Marcel Frijhoff, de voorzitter van de club, lijkt 20 000 gulden ‘aan de hoge kant’, Van der Helm daarentegen noemt direct een halve ton. “Maar misschien ben ik wel gek” .

Gezien de zorgwekkende financiele situatie bij TT Amsterdam, zal de club bij het eerste aannemelijke bod onmiddellijk toehappen. Iedere cent is meegenomen in deze barre tijden. Wat dat betreft was het natuurlijk een fantastische meevaller dat het Europa Cup-avontuur van Vriesekoop, Noor en Keen zich volledig in Amsterdam afspeelde. Voor een uitwedstrijd in, pak hem beet, Hongarije, zou er weer aangeklopt moeten worden bij de plaatselijke slager. Een reisje naar Dulmen is nog net te behappen en eerlijk gezegd vindt Frijhoff dat de accommodatie van TT Amsterdam niet de meest geschikte locatie om een Europa Cupfinale te spelen.

Zoals de papieren nu liggen zal er de komende tijd helemaal geen internationaal tafeltennis meer worden gespeeld aan de Zuidelijke Wandelweg. De uittocht van spelers en speelsters is al begonnen. Gerdie Keen heeft zich voor de nationale bekerstrijd aangemeld bij het vrouwenteam van Reflex uit Scheemda. Met die vereniging, waarvan ook international Diana Bakker lid is, hoopt Keen volgend seizoen Europa Cup te kunnen spelen. Overigens ontstaat straks een idiote situatie, die alleen in tafeltennis mogelijk is. Na de Europese titelstrijd in Stuttgart (10-20 april) speelt Keen in de mannencompetie bij Harkstede, in de nationale bekerstrijd bij Reflex en in de Europa Cup-finale met TT Amsterdam!

Sportieve pijlers

Keen is de eerste om toe te geven dat haar keuze voor Reflex niet op sportieve pijlers is gebaseerd. Diana Bakker is weliswaar een veelbelovend talent, maar de naam van de tweede Reflex-speelster wilde Keen zaterdag maar niet te binnen schieten. De club uit Scheemda staat momenteel op een bescheiden vierde plaats in de vrouwencompetitie. “Ik ga naar Reflex voor geld en plezier” , vertelt Keen zonder dralen. En zij heeft nog geen spijt van die beslissing, die haar werd ingegeven door het weinig florissante toekomstbeeld bij TT Amsterdam. Keen zei het niet hardop, maar je zag haar denken: ‘ik heb mij nu lang genoeg voor niets uitgesloofd’.

Ook voor Vriesekoop lijkt het hoofdstuk TT Amsterdam een gesloten boek. Hoewel de speelzaal dichtbij huis is, wil de nationaal kampioene nu ook weleens de kassa horen rinkelen. “Als ik speel weet ik wel waar, maar ik weet alleen nog niet of ik speel” , luidt het cryptische antwoord van Vriesekoop op de vraag of zij al een andere club heeft. Veel hangt natuurlijk af van wat Vriesekoop na de Olympische Spelen van Barcelona gaat doen. Wanneer zij straks besluit om in ieder geval op clubniveau door te gaan, dan verhuist zij naar de club die haar het meeste geld biedt. “Iedereen wil zoveel mogelijk geld verdienen. Daarom kies ik voor de beste aanbieding” .

Wellicht dat Vriesekoop op 13 juni al zaken kan doen. TSG Dulmen, de tegenstander van TT Amsterdam in de Europa Cup 2-finale, is namelijk op zoek naar een nieuwe kopvrouw. De huidige nummer een van de club, de Chinese Tong Ling (wereldkampioene in 1981), gaat Duitsland verlaten. Zij treedt in het huwelijk met een Chinese dokter, die zijn geluk gaat beproeven in Australie. In Dulmen wordt hard gezocht naar een opvolgster van Tong Ling en de namen van de Hongaarse Csilla Batorfi en Vriesekoop duiken in het geruchtenciruit veelvuldig op. Vriesekoop trok de schouders op toen zij hoorde van interesse vanuit Duitsland, het nieuwe tafeltennisland van Mirjam Hooman. “Ik weet van niets” .

Vaste waarde

In het Europa Cup-avontuur van TT Amsterdam bewees Vriesekoop opnieuw dat zij een vaste waarde voor een club is. In al haar partijen in de afgelopen EC-ronden bleef zij ongeslagen. Ook zaterdag was zij te sterk voor haar drie tegenstanders van het Roemeense Constanta, dat met 5-3 werd verslagen. Vriesekoop had weinig tot niets te vrezen van de nummers twee, drie en vier van Roemenie, Emilia Ciosu, Maria Bogoslov en Adriana Nastase (de beste Roemeense, Ottilia Badescu, speelt competitie in Japan). De resterende twee punten kwamen op naam van Keen, die van Ciosu verloor, maar van Nastase en Bogoslov won. Noor sleepte er tegen Bogoslov en Ciosu een derde game uit, maar zij faalde op de beslissende momenten.

bron: Trouw 30 maart 1992